کلینیک جدید دندانپزشکی

بازسازی بیماران بی دندان را می توان باپروتزهای پیچ شونده انجام داد.

از مزیت کاربرد این نوع پروتز ها می توان به راحتی باز و بسته  شدن در بیمارانی که گیر کمتری در روکش دندان خود اشاره کرد.

مقایسه تاثیر دو نوع روش در گیر روکش ایمپلنت به صورت آزمایشی  بر روی 32 بیمار انجام گرفته است .

در این بررسی شکستگی روکش،زبری سطح اکلوزال مدنظر است.

پیوند استخوان ایمپلنت های دندانی به منظور بازگردانی استخوان های از دست رفته است و همچنین رشد استخوان مجدد نیز میباشد.

پیوند استخوان با بلوک های استخوانی فرد دیگر نیز باعث افزایش تولید استخوان جدید و افزایش سرعت ادغام ایمپلنت و استخوان را به همراه دارد.

همچنین در این روش امکان دسترسی یه ترکیب در صد استخوان وجود دارد.

درصورتی که در کاشت ایمپلنت دندانی،بیش از حد به عصب دندانی نزدیک شویم،بااعمال فشار روی آن درد شدیدی در آن ناحیه حس می شود.

دانشمندان معتقدند بیماران باید خطرات ناشی از این جراحی را بدانند و همچنین جراحان به فکر بهبود فرآیند جراحی ایمپلنت باشند.

تا میزان درد پس از جراحی کاشت ایمپلنت دندانی کاهش یابد و بیمار حس رضایتمندی نسبت به جراحی خود داشته باشد.

جراحی ایمپلنت دندان در طی چندین مرحله اتفاق می افتد، که لثه حس می شود، و بیمار در آن ناحیه دردی احساس نمی کند، و بیمار در آن ناحیه دردی احساس نمی کند، تشخیص علت درد درزمانی که کلیه پارامترها نرمال می باشد، نا امید کننده است.

استفاده از ایمپلنت های دندانی ,به عنوان روشی که نتایج زیبایی چشمگیری دارد،نسبت به سایر روش هاارجحیت خواهد داشت.

گاهی طراحی بد پروتز های دندانی باعث فشار بیشتر به پایه ایمپلنت گشته که خود عدم موفقیت زود هنگام ایمپلنت را منجر می شود.

محققین دندانپزشکی احتمال شکست این درمان را به موارد گوناگونی وابسته دانسته اند که به بررسی آنها پرداخته ایم.

رای بیشتر افراد این سوال پیش آمده که افرادی که کاشت دندان انجام داده اند آیا درمان ارتو دنسی را پس از کاشت دندان می توانند  انجام دهند یا خیر . اگر ایملنت در جای صحیح قرار گرفته باشد می توان دندان های مجاور را جابه جا کرد به حالت ایده آل رسید . توصیحات بیشتر در ادامه مطلب 

انجام ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان

فروردین ۲۰, ۱۳۹۸/در ایمپلنت /توسط modern

نصب براکت ارتودنسی برای تمام سنین مناسب است و قادر است مشکلات جویدن و دندان های کج را برطرف کند، سوالی که به ذهن خطور می کند این است که آیا ارتودنسی در حضور ایمپلنت ها امکان پذیر است یا خیر؟

ایمپلنت های دندانی چه هستند؟

از دست دادن دندان ها اتفاقی عادی است که بر اثر آسیب یا بیماری رخ می دهد. امروز می بینیم که بیماران ترجیح می دهند از ایمپلنت ها به جای دیگر روش های درمانی استفاده کنند، ایمپلنت ها یک پیچ تیتانیومی هستند که داخل استخوان جای می گیرند و جایگزین ریشه دندان از دست رفته می شوند. در انتها روکش دندان به آن متصل می شود تا عملکرد و ظاهری مانند دندان طبیعی داشته باشید.

بعد از اینکه ایمپلنت ها کاشته می شوند نباید حرکت کنند در حالی که دندان های طبیعی قادر به حرکت هستند.

دندان ها به دلایل مختلفی می توانند حرکت کنند. با افزایش سن، تمایل به تجمع در قسمت جلویی دهان دارند.

نصب براکت و انجام ارتودنسی راه حل این مشکل است ، اما اگر ایمپلنت داشته باشیم، باز هم ارتودنسی مناسب است؟

جواب کوتاه مثبت است. ارتودنسی قطعا یک راه حل است و بسته به شرایط بیمار طرح درمان انتخاب می شود.

براکت و ایمپلنت دندان

ارتودنسی پس از کاشت ایمپلنت:

ایمپلنت ها نمی توانند جابجا شوند اما چنانچه موقعیت مکانی ایمپلنت مناسب باشد، با نصب براکت های ثابت می توان دندان های مجاور را جابجا کرد، اگر چندین ایمپلنت هم داشته باشیم، همچنان ارتودنسی یک راه حل است.

اگر ایمپلنت در موقعیت مناسبی نباشد، باید آن را در انتهای درمان ارتودنسی اصلاح کنید، این اصلاح شامل تعویض روکش یا کل ایمپلنت می شود، یا این که می توانید کاری به محل ایمپلنت نداشته باشید که در نهایت کمی در خطر هستید.

ارتودنسی قبل از کاشت ایمپلنت:

اگرچه می توان دندان های اطراف ایمپلنت را جابجا کرد، اما بهترین کار این است که ابتدا ارتودنسی انجام شود، تا دندان هایتان کاملا مرتب شوند، نگران دندان های از دست رفته خود نباشید، دندانپزشکان می توانند دندان موقت را در آن مکان قرار دهند تا فاصله ای نیفتد.

برای بعضی بیماران، ارتودنسی قبل از کاشت ایمپلنت  دندان ضروری است چرا که فضای مناسب برای دندان جدید فراهم می کند، و ریشه دندان های مجاور در موقعیت مناسب جای می گیرند.

چه شما ابتدا ارتودنسی را انتخاب کنید یا ایمپلنت را ، همکاری دو متخصص ایمپلنت و ارتودنسی با هم انجام می ش

کاشت ایمپلنت های دندانی روشی روبه جلو بوده که دائما درحال پیشرفت است.

استفاده از این تکنولوژی های به روز منجر به افزایش موفقیت ایمپلنت دندانی گشته است.

اسکنرهای سه بعدی بااستفاده از اشعه ایکس قادر به نمایش میزان تراکم و عمق استخوان در محل ایمپلنت می باشد که این اطلاعات در کاشت ایمپلنت به ما کمک خواهد کرد.

اگر فردی مبتلا به توموره های دهانی یا حتی در قسمت سرو گردن باشد به دلیل درمان های پرتو درمانی و شیمی درمانی استخوان فک تحلیل رفته و برای جلوگیری از این مشکل باید بپوند استخوان فک صورت گیرد .با این شرط که ایتدا پرتو در مانی صورت گیرد سپس کاشت ایمپلنت  در آن ناحیه اقدام شود چرا که در غیر این صورت عوارض و عواقب زیان به همراه خواهد داشت 

در کاشت ایمپلنت  های دندانی گاهی  شرایط به صورتی است که پیجیدگی های یجاد می شود . از جمله این پیچیدگی ها می تواند  به زاویه دار گذاشتن ایمپلنت بی دندانی  اشاره کرد از دلایل کار گذاری زاویه دار  ایمپلنت  ها می توان 1 اشتباه  جراح ایمپلنتولوژی  2- کمبود تراکم استخوانی فراهم برد . از این رو هیچ روشی جز زاویه دار کردن ایمپلنت  نمی باشد  تا ایمپلنت به طور کامل در استخوان قرار گیرد

کاشت ایمپلنت روشی برای رفع مشکلات  ظاهری دندان ها می باشد  که باید توسط متخصص ایمپلنتو لوژی صورت گیرد . از طرفی  افرادی که سال ها دندان نداشتند  احتمالا تراکم  حجم استخوان  فک برای حمایت از ایمپلنت کاشته شده کفایت نکنه . به همین دلیل برای عملکرد عالی ایمپلنت دندان باید در جایگاه مناسبی قرار گیرد تا استخوان  کمتر تحلیل رو د پس پیوند استخوان نیاز داریم یکی از روش های پیوند استخوان ساندویچ است 

اباتمنت ایمپلنت دندانی انواع گوناگونی دارد که با توجه به شرایط ذهنی بیمار مورد استفاده  قرار می گیرند و  باید در نظر داشت تشخیص و انتخاب درست نوع اباتمنت  در عملکرد ایمپلنت دندان  به شدت مهم است . از همین  امروز  به اصلاح سطح اباتمنت به طوریکه رشد باکتری کاهش  یابد و فرآینده جوش وردن باسرعت بالاتر انجام  پذیرد  با لایه اکسیدی پرداخته ایم 

در ۴۰ سال گذشته درمان دندان های از دست رفته با ایمپلنت یکی از روش های موفق بوده است، اما این روش درمان در برخی موارد باعث التهاب بافت نرم و تحلیل استخوان می شود.

این مشکلات معمولا بخاطر التهابات اطراف اباتمنت است. اخیرا این فرضیه وجود دارد که قرارگیری اباتمنت در بافت های ثابت که کمترین تحرک را دارند التهابات را کاهش می دهند.

. تحقیقات بر این باورند تا جایی که امکان دارد اباتمنت ها را در مخاط کراتینی قرار دهید. کم کردن التهابات نکته ای ضروری است که به جوش خوردن بهتر اباتمنت با بافت های نرم کمک می کند.

پس از قرارگیری اباتمنت، سطح آن بلافاصله با پوسته نازکی از یون ها و پروتئین های بزاق و خون آبه پوشیده می شوند.پروتئین ها و یون های جذب شده، شرایط را برای رشد سلول ها، تشکیل بافت کراتینی و ترمیم زخم فراهم می کنند که همگی منجر به جوش خوردن بافت نرم می شود.

اما یون ها و پروتئین ها مکانی برای چسبیدن و رشد باکتری ها نیز می توانند باشند. یکی از راه ها برای جلوگیری از این اتفاق اصلاح سطح اباتمنت به نحوی که علاوه بر کاهش رشد باکتری ها، سرعت ترمیم زخم و فرآیند جوش خوردن را بالا می برد.

با توجه به اینکه سطوح زبر باعث افزایش تشکیل پلاک می شوند، سطوح صاف با زبری کمتراز ۰٫۲ میکرون می توانند گزینه های خوبی باشند.

فات تیتانیومی معمولا با یک لایه نازک تیتانیوم اکسیدی به همراه ساختار کریستالی مثل آناتاز خواص ضد باکتری خوبی را در حضور و عدم حضور تابش uv نشان داده اند. تیتانیوم اصلاح شده با سطح اکسیدی و آناتاز، چسبندگی باکتری ها را کاهش داده است.

این سطح اصلاح شده ساختار نانویی داشت اما زبری سطح آن ۰٫۲ میکرون بود،پس اباتمنت با چنین سطحی احتمالا از حضور باکتری های مخرب جلوگیری می کند و چسبندگی و تکثیر سلولی، ترمیم زخم و تشکیل بافت کراتینی را بهبود می بخشد.

هدف این پژوهش بررسی عملکرد اباتمنت با چنین سطحی در مقایسه با سطح معمولی اباتمنت های تجاری است.

این پژوهش در کشور سوئد بر روی بیمارانی انجام شد که نیاز به کاشت ایمپلنت در نواحی مشابه داشتند. چرا که نیاز بود از یک اباتمنت معمولی و یک اباتمنت اصلاح سطحی شده استفاده کرد.

مکان کاشت ایمپلنت از نظر ازتفاع استخوان، عرض استخوان و بافت های اطراف مشابه بودند.

همه ی اباتمنت های مصرفی از یک شرکت تهیه شدند، لایه ۱۰۰ نانومتری تیتانیوم اکسید بر روی سطح نیمی از اباتمنت ها نشانده شد. سطح آن ماشین کاری شد تا زبری هردو ۰٫۲ میکرون شود.

این اباتمنت ها ۶ هفته پس از کاشت ایمپلنت مورد استفاده قرار گرفتند. پس از ۶ هفته اباتمنت های معمولی و اصلاح شده برای بررسی خارج شدند.

اباتمنت های خارج شده با اباتمنت جدید جایگزین شدند. بیوفیلم های تشکیل شده بر روی اباتمنت های خارج شده جدا شد. نتایج اولیه حکایت از کاهش تشکیل باکتری در اباتمنت های اصلاح شده نسبت به اباتمنت معمولی بود.

میزان خونریزی پس از برداشت اباتمنت ها ارزیابی شد. شدت خونریزی توسط اندیس خونریزی سنجیده شد و از ۰ تا ۳ به آن نمره داده شد.

در همه مراحل ویزیت تصاویر دیجیتال از اباتمنت های اصلاح شده و معمولی تهیه شد. میزان التهابات اطراف ایمپلنت با تصاویر از داخل دهان بررسی شد.

۳۵ بیمار با میانگین سنی ۶۹ سال در این پژوهش شرکت کردند، پس ۳۵ جفت اباتمنت برای آن ها استفاده شد.

۱۵ جفت در فک بالا و ۲۰ جفت در فک پایین قرار گرفتند.

میانگین باکتری های کشته شده بر روی سطح اباتمنت اصلاح شده، یک چهارم اباتمنت معمولی بود.

هم چنین میزان خونریزی اباتمنت اصلاح شده بسیار کمتر از نوع دیگر آن گزارش شد. مخاط کراتینی اباتمنت اصلاح شده بسیار بیشتر از اباتمنت معمولی در مراحل مختلف ویزیت بود ولی اختلاف مقادیر آن ها در طی زمان ثابت بود، تجمع پلاک و التهابات و همچنین ارتفاع استخوان در هردومورد یکسان بود و تفاوت خاصی در آن ها مشاهده نشد.

اما باکتری های موجود بر روی اباتمنت معمولی به خصوص باکتری ای که باعث تجزیه پروتئین و لیپید می شود تاثیر زیادی بر روی ترمیم بافت ها می گذارد، پس نوع باکتری ها از تعداد آن ها مهم تر است

نکته جالب بعدی اختلاف در ارتفاع مخاط کراتینی و میزان خونریزی است که تفاوت سلامتی بافت ها را در اباتمنت اصلاح شده نسبت به معمولی رقم می زند. خون ریزی به خاطر پارگی رگ های شکننده در بافت های ملتهب است. در این پژوهش میزان خونریزی پس از برداشتن اباتمنت های هیلینگ محدود به چندین قطره خون بود و اندیس ۰ تا ۱ به آن نسبت داده شد.

خونریزی کمتر در هنگام برداشتن اباتمنت های اصلاح شده بخاطر سلامت بافت های نرم بود در حالی که خونریزی شدید در مورد اباتمنت های معمولی نشان دهنده ی در خطر بودن سلامت بافت هاست.

ارتفاع مخاط کراتینی به سلامت لثه ارتباط دارد چرا که ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خون ریزی و التهاب می شود.

در این پژوهش ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خونریزی والتهاب می شود.

ارتفاع مخاط کراتینی بین اباتمنت اصلاح شده از ۶ هفته الی ۲ سال زیاد بود.

اما عوامل زیادی مثل تورم بافت و غیره نیز به آن مربوط است. پس شواهد قوی برای ارتباط دادن ارتفاع کراتینی به نوع سطح اباتمنت پیدا نکردیم.

اختلاف در شیمی و فیزیک سطح، در فرآیند بهبود بافت ها موثر عمل کرده است. تفاوت در جذب یون ها و چسبندگی پروتئین ها بر روی تکثیر سلول های بافت نرم بسیار تاثیر گذار است. هم چنین تاثیر بسزایی در رشد کلاژن ها، تشکیل بافت کراتین، جوش خوردن اباتمنت و سلامت باقت دارد.

در نهایت با تمام محدودیت های این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که اباتمنت ها ی دارای لایه اکسیدی و نانو ساختار تفاوت زیادی در تعداد باکتری ها ندارند اما باعث سلامت بیشتر بافت، خونریزی کمتر و ارتفاع مخاط بیشتری در طی ۲ سال می شوند، برای بررسی تاثیر سطوح مختلف اباتمنت روی باکتری های تشکیل شده باید تحقیقات گسترده تری انجام گردد. چرا که نوع باکتری در فرآیند ترمیم و سلامت بافت ها بسیار اهمیت دارد.